مسافران

چه تجسد مضحکیست کسی که کل زندگی اش را چپانده توی دو و نیم چمدان  و اصرار دارد به پشتوانه ی مکالماتی ساده، به دروغ غمش را انکار کند. چقدر تهوع آور! از دولایگی خودم چنان چندشم شد که به یکباره، پر شدم از خستگی همه این روزها. کاش میشد قبل از صدای غرش موتور، مثل ه.روستا زل زد توی دوربین و  گفت: ما همگی میمیریم!