آخرین مطالب
امکانات وب
جهان را بنگر سراسر
که به رختِ رخوتِ خوابِ خرابِ خود
از خویش بیگانه است.
و ما را بنگر
بیدار
که هُشیوارانِ غمِ خویشیم.
خشم‌آگین و پرخاشگر
از اندوهِ تلخِ خویش پاسداری می‌کنیم،
نگهبانِ عبوسِ رنجِ خویشیم
تا از قابِ سیاهِ وظیفه‌یی که بر گِردِ آن کشیده‌ایم
خطا نکند.
و جهان را بنگر
جهان را
در رخوتِ معصومانه‌ی خوابش
که از خویش چه بیگانه است!
ماه می‌گذرد
در انتهای مدارِ سردش.
ما مانده‌ایم و
روز
نمی‌آید....
پ.ن: من بودم جای امضای "23 آذر 58_لندن" مینوشتم: " 3 صبح، در شهری که کسی به زبانم نمی اندیشد."
دختری بر باد...ما را در سایت دختری بر باد دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : abarbaad3 بازدید : 55